نشسته در نیام

روزها خود به خود شب شده اند و چشم ها دیگر خورشید نمی بینند. هرچه هست دروغی بیش نیست، هرچه هست سیاه نمایی ست.

وقتی که تو پیروز شدی ما همه باختیم حتی ستون های حامل هدایت. بعد از تو آمدند نام تو را دفن کردند، زهر دادند و سر بریدند. همان روز که آفتاب بعد از تو غروب کرد دیگر طلوع نکرد.

وقتی دیدند آفتاب طلوع نمی کند نام تو را علم کردند و ادای تو را در آوردند. حیف که نیستی تا ببینی نام تو را نگین گرفته اند و آن را به بیوه ی آبستن از شیطان فروختند، تا فرزند نامشروع خود را به جای فرزند مشروع تو جا بدهند.

حیف که نیستی تا ببینی از نام تو فقط سایه مانده که آن هم اسیر شیطان است. راستی فرزند تو کی قرار است نشسته در نیام را بِکشد؟

نیام: غلاف شمشیر و کارد و خنجر

چشم به راه

سلام

حالت خوب است؟

گل ها را آب دادم، حوض خالی نیست، ماهی ها شاد هستند، حتی گربه ی همسایه، نیمه نگاهی به ماهی ها می اندازد ولی با خنده ی موذیانه سکوت می کند. ماهی ها می دانند امروز روز توست، از گربه نمی ترسند.

خیلی وقت است آفتاب طلوع کرده ولی خروس هنوز بر بام است؛ شاید با طلوع تو می خواهد بخواند.

باران زمین را شسته، بوی خوش خاک دلم را از جا می کند. نخل ها صف کشیده اند، با سَعَف تکیه زده اند به دیوار گِلی و از پشت دیوار چشم دوخته اند به مسیر تو.

نسیم با گل ها مشاجره می کند، می گوید زود تر از عطرِ گل ها به تو می رسد و من به هر دو تشر می زنم، که نامه ی من زودتر خواهد رسید.

راستی خیالت راحت، اینجا همه خوب هستند، فقط حال من خوب نیست.

سَعَف: به شاخ و برگ درخت خرما سعف گفته میشود. شکاف برداشتن اطراف یک چیز و ریشه دوانیدن

ام عون

اگر در کربلا، اسلام کمان باشد؛

حسین تیرِ کمان باشد؛

علی پرهای آن باشد؛

بی شک پیکان تیر زینب بود.

سلام بر تو که هم کاخ و هم اربابش را لرزاندی